ara sıra iki kafa dengi inek dalıyor bahçeye, karışmıyorum. biraz otlayıp gidiyorlar. ve vakitsiz ötmekte ısrar eden bir horozun sesi geliyor uzaktan..

ilk kez bu kadar yumuşak bir havayla karşılaştım. amanosların dibindeyim. oradan bulunduğum ilçeye su getiriyoruz

excele dalmışken, irkilip pencereden dışarı bakıyorum bir kırıntı gibi umut. çam ağaçları kadar sessiz gelmekte olan.

Diyarbakırlılar çok. Liceli hepsi 90'lardan gelme. düğünleri sabah başlayıp gece bitiyor ve buralarda çocukluk aşkı gibi 'Kürdistan'

geceleri herkes çekildiğinde karanlığa bakıyorum oturduğum sandalyeden. bayatlamış çay ve sigarayla. hiçbir şey düşünmeden. uzun süredir hayatın düşünmeyi gerektirmeyen bir kendiliğindenliği var

birkaç isim zaman zaman yokluyor hafızamı. unuttuğum ne var, içimde ukde olan, bir yük gibi taşımak zorunda kaldığım her şey sahipleriyle birlikte çekip gitse diyorum, gitmiyorlar. bazıları silikleştikçe bazıları parlıyor. içim acımış, kırılmışım, öğrenememişim hafifliği filan. razıyım ulan varoluşuma düşen payıma.

patik giyiniyorum

bi tüy gibi gezinip durmak da ne!

@buket: burası sabah buz gibi olmaya başladı ama öğle çok ısınıyor hava.

Hatay;_;

@gonegirl: kaldın mı hatay'da

@erkan: Erzin

Harbiye'de konaklamıştım bir süre